24 Ocak 1951

Türk Tugayı sabahın ilk ışıklarıyla birlikte bütün cephede ileri sürülen keşif kolları himayesinde kuzeye doğru ileri harekete başlamış ve taburlar açılmış bir halde kendilerine gösterilen hedefe doğru bölgeden bölgeye ilerlemek suretiyle ileri harekete başlamış ve hareket gün boyu devam etmiştir.

Doğudaki Amerikan taburu bu kasabayı işgal edecek ve 2. Tabur taarruz gurubu da kasabayı geçecektir. Fakat Amerikan taburu ilerlerken düşman direnmelerine rastlamış ve kasabaya yaklaşamamıştır.

Hedefte 185 rakımlı tepe ve bu tepeden batıya doğru ve vadiye inen sırtlar vardır.

Düşman hakkında hiçbir bilgi alınamamıştır. Görev belirli saatlerde hareket etmek ve rastlanılan düşmana taarruz ederek günlük hedefe ulaşmaktır.

Bu tepenin alınması Türk Tugayından 10. Bölüğe verilir. 185 rakımlı tepede üstü mermi parçalarına direnecek kalınlıkta toprakla örtülü ve kuvvetli yapılmış 18 adet makineli tüfek mevzi, bir kavis üzerinde dizilmiş gibi tepeyi çevrelemiş durumdadır.

Bunlar karşısında görünmeyecek, ateş mevzii olduğu anlaşılamayacak derecede gizlenmiş durumdadırlar. 10. Bölük komutanı, 185 rakımlı tepeye batıdan doğuya doğru kuşatıcı şekilde hücum edebilmek için iki takımı, 185 rakımlı tepenin batısına getirir. 185 rakımlı tepenin batı cephesinin berkitilmemiş veya zayıf berkitilmiş olduğu zannedilir. Bu kolaylıktan başka, hedefine varmış olan 9. Bölükten ateş yardımı da yapılabilir durumdadır. 10. Bölük, iki takımı ile 185 rakımlı tepeye taarruza başlayınca tepenin batıya doğru olan cephesinin de kuvvetli olarak berkitilmiş olduğunu görür. Şu halde bölüğün taarruzu kuşatıcı şekilde değil, berkitilmiş bir cepheye taarruz şeklinde olacaktır.

İki takım, ağır makineli ve havanların ateş desteği ve 9. Bölüğün ağır makineli tüfek yardımı ile 100’er metrelik sıçramalarla düşman mevziine yaklaşmaya başlar. Düşman, plânlı ve etkili bir şekilde ateş etmektedir. Roketatarlar düşman mevzilerinin mazgallarını tahrip etmekte çok işe yarar.

Asıl bölük bu şekilde batıdan doğuya doğru ilerlerken, 185 rakımlı tepeye karşı önceden, mevzilendirilmiş olan 1. Takımın da ilerleyerek tepeye güneyden hücum etmesi bildirilir. Ustalıkla sevk ve idare edilen bu takım, fundalık ve engebeli bu arazide düşmana görünmeden hücum mesafesine kadar yaklaşır. Takım komutanı süngüleri taktırır, el bombaları atılarak başta takım komutanı Üsteğmen olmak üzere bütün takım “ ALLAH ALLAH”… Sedaları ve büyük bir gürleme ve heyecanla düşmana saldırırlar; açıkta ve hendekte bulunan düşmanı süngü ve bombalarla yok ederler. Takımın hücuma kalkacağını anlayan düşman, ihtiyatlarını acele olarak buraya ulaştırmak ister. Bu ihtiyatlar tepenin zirvesine doğru koşarlarken hücum mesafesine yaklaşmış olan bölüğün iki takımı da hep birden hücuma kalkarak meydana çıkmış olan bu ihtiyatların üzerine atılırlar. 1. Takım da güneyden bu düşmanın üzerine atılır.

Açıkta bulunan düşman yok edildikten sonra üstü kapalı yerlerde bulunan düşmana da saldırı başlatılmış ve kısa bir süre içinde de onlar yok edilmiştir. Hücuma uğramayan gerilerde kalan düşman ise çareyi kaçmakta bulur. Artık karanlık basmaya başlamıştır. 10. Bölük tertiplerini alarak geceyi burada geçirmeye hazırlanır.

Karanlık bastıktan sonra 11. Bölük baskına uğradığını ve kuşatıldığını haber verir. Bu haberi alan 9. ve 10. Bölük geri çekilmeye başlayarak daha gerilerdeki sırtlar hattına geçilir. Hava çok soğuktur tahmini – 8 derecelerdedir, yerler ise karlarla kaplıdır.

O gün düşmanın muharebe yerinde bıraktığı ölülerin üzerinde yapılan aramalarda, birinden çıkan bir not defterinin Kunuri Muharebelerinde şehit düşen bir çavuşa ait olduğu, bu suretle de karşıdaki düşmanın Türk askerinin Kunuri’ de karşısında olan düşman olduğu anlaşılmıştır. Bu defterin ortaya çıkışı Türk askerinde derin bir intikam alma hissini doğurmuş ve bu günkü muharebelerde intikam için çarpışılmış ve başarılı olunmuştur.

Türk Tugayı sabahın ilk ışıklarıyla birlikte bütün cephede ileri sürülen keşif kolları himayesinde kuzeye doğru ileri harekete başlamış ve taburlar açılmış bir halde kendilerine gösterilen hedefe doğru bölgeden bölgeye ilerlemek suretiyle ileri harekete başlamış ve hareket gün boyu devam etmiştir.

Gözetlemeler ve keşifler sonucunda düşmanın asıl muharebe hattının Kumyang-ni kasabasından batıya doğru giden demiryolunun kuzeyindeki hâkim tepelerden geçtiği ve bu tepelerin direnek halinde berkitilmiş ve yolların engellerle kapatılmış olduğu görülür.

Doğudaki Amerikan taburu bu kasabayı işgal edecek ve 2. Tabur taarruz gurubu da kasabayı geçecektir. Fakat Amerikan taburu ilerlerken düşman direnmelerine rastlamış ve kasabaya yaklaşamamıştır.

185 RAKIMLI TEPEYE TAARRUZ:

Hedefte 185 rakımlı tepe ve bu tepeden batıya doğru ve vadiye inen sırtlar vardır.

Düşman hakkında hiçbir bilgi alınamamıştır. Görev belirli saatlerde hareket etmek ve rastlanılan düşmana taarruz ederek günlük hedefe ulaşmaktır.

Bu tepenin alınması Türk Tugayından 10. Bölüğe verilir. 185 rakımlı tepede üstü mermi parçalarına direnecek kalınlıkta toprakla örtülü ve kuvvetli yapılmış 18 adet makineli tüfek mevzi, bir kavis üzerinde dizilmiş gibi tepeyi çevrelemiş durumdadır.

Bunlar karşısında görünmeyecek, ateş mevzii olduğu anlaşılamayacak derecede gizlenmiş durumdadırlar. 10. Bölük komutanı, 185 rakımlı tepeye batıdan doğuya doğru kuşatıcı şekilde hücum edebilmek için iki takımı, 185 rakımlı tepenin batısına getirir. 185 rakımlı tepenin batı cephesinin berkitilmemiş veya zayıf berkitilmiş olduğu zannedilir. Bu kolaylıktan başka, hedefine varmış olan 9. Bölükten ateş yardımı da yapılabilir durumdadır. 10. Bölük, iki takımı ile 185 rakımlı tepeye taarruza başlayınca tepenin batıya doğru olan cephesinin de kuvvetli olarak berkitilmiş olduğunu görür. Şu halde bölüğün taarruzu kuşatıcı şekilde değil, berkitilmiş bir cepheye taarruz şeklinde olacaktır.

İki takım, ağır makineli ve havanların ateş desteği ve 9. Bölüğün ağır makineli tüfek yardımı ile 100’er metrelik sıçramalarla düşman mevziine yaklaşmaya başlar. Düşman, plânlı ve etkili bir şekilde ateş etmektedir. Roketatarlar düşman mevzilerinin mazgallarını tahrip etmekte çok işe yarar.

Asıl bölük bu şekilde batıdan doğuya doğru ilerlerken, 185 rakımlı tepeye karşı önceden, mevzilendirilmiş olan 1. Takımın da ilerleyerek tepeye güneyden hücum etmesi bildirilir. Ustalıkla sevk ve idare edilen bu takım, fundalık ve engebeli bu arazide düşmana görünmeden hücum mesafesine kadar yaklaşır. Takım komutanı süngüleri taktırır, el bombaları atılarak başta takım komutanı Üsteğmen olmak üzere bütün takım “ ALLAH ALLAH”… Sedaları ve büyük bir gürleme ve heyecanla düşmana saldırırlar; açıkta ve hendekte bulunan düşmanı süngü ve bombalarla yok ederler. Takımın hücuma kalkacağını anlayan düşman, ihtiyatlarını acele olarak buraya ulaştırmak ister. Bu ihtiyatlar tepenin zirvesine doğru koşarlarken hücum mesafesine yaklaşmış olan bölüğün iki takımı da hep birden hücuma kalkarak meydana çıkmış olan bu ihtiyatların üzerine atılırlar. 1. Takım da güneyden bu düşmanın üzerine atılır.

Açıkta bulunan düşman yok edildikten sonra üstü kapalı yerlerde bulunan düşmana da saldırı başlatılmış ve kısa bir süre içinde de onlar yok edilmiştir. Hücuma uğramayan gerilerde kalan düşman ise çareyi kaçmakta bulur. Artık karanlık basmaya başlamıştır. 10. Bölük tertiplerini alarak geceyi burada geçirmeye hazırlanır.

Karanlık bastıktan sonra 11. Bölük baskına uğradığını ve kuşatıldığını haber verir. Bu haberi alan 9. ve 10. Bölük geri çekilmeye başlayarak daha gerilerdeki sırtlar hattına geçilir. Hava çok soğuktur tahmini – 8 derecelerdedir, yerler ise karlarla kaplıdır.

O gün düşmanın muharebe yerinde bıraktığı ölülerin üzerinde yapılan aramalarda, birinden çıkan bir not defterinin Kunuri Muharebelerinde şehit düşen bir çavuşa ait olduğu, bu suretle de karşıdaki düşmanın Türk askerinin Kunuri’ de karşısında olan düşman olduğu anlaşılmıştır. Bu defterin ortaya çıkışı Türk askerinde derin bir intikam alma hissini doğurmuş ve bu günkü muharebelerde intikam için çarpışılmış ve başarılı olunmuştur.